Aardschok

by | 13 jan 2022 | Berichten, Podcasts, Schrijven

Vandaag wil ik graag met je stil staan bij alweer het twaalfde hoofdstuk van de novelle Sleutel met als titel: Aardschok
Voor ik je meeneem in hoe je dit kunt toepassen op jezelf lees ik eerst een stukje voor uit dit hoofdstuk.

‘De geur van Victors kruidenthee maakt haar wakker. Terwijl ze zich uitrekt in de hangmat ziet ze boven zich Vérité in Grote Berceau zitten met daarboven een felblauwe lucht. Het lijkt opnieuw een dag met mooi weer te worden. De vogels om haar heen zijn zo te horen allang aan deze dag begonnen. Ineens beseft ze wat voor dag het is. Vandaag zal ze naar haar ouderlijk huis gaan. Haar humeur slaat acuut om. Het liefst blijft ze liggen, de hele dag, hier buiten, bovenin Grote Berceau bij Victor. Neuriënd loopt hij de veranda op.
‘Goedemorgen, ik heb een ontbijtje voor ons klaar staan.’ Hij staat bij haar en kijkt glimlachend op haar neer. Ze voelt zich ongemakkelijk zo liggend in de hangmat. Het doet haar denken aan hoe ze ’s ochtends kan genieten van het moment dat ze haar kinderen wakker maakt. Nu is het alsof Victor als vader of moeder bij haar staat terwijl zij hier aan het wakker worden is. Hij pakt haar beide handen zodat ze kan gaan zitten en uit de hangmat kan stappen, ze maakt maar gebruik van zijn attente aanbod en bedankt hem. Terwijl ze aan de thee zitten en genieten van een krakend verse croissant luisteren ze naar alle geluiden die om hen heen zijn.
‘De zon klimt weer omhoog. Een nieuwe dag breekt aan. Er gloort nieuw leven aan de horizon, geloof me.’
Ze kijkt hem even kort aan. ‘Ik wil je bedanken voor gisterenavond. Het heeft me op de een of andere manier goed gedaan.’
‘Je bent welkom.’
Lang nadat het ontbijt op is schommelen ze nog in hetzelfde ritme heen en weer. Met moeite zet ze zichzelf in beweging om zich binnen op te frissen en klaar te maken voor vertrek. Met haar tandenborstel loopt ze ijverig poetsend de veranda op. Haar nog steeds gevoelige kies wat sparend, kijkt ze beneden langs de bomen het bos in. Beduusd blijft de tandenborstel in haar mond hangen, een groot hert staat stil haar kant op te kijken. Langzaam gaat haar hand weer omhoog naar de tandenborstel en probeert ze zo zachtjes mogelijk haar mond leeg te spugen over de balustrade.  Ineens komt hij in beweging, bang beschoten te worden met rood-wit-blauwe tandsteenverwijderende tandpasta, en rent weg.
Met een glimlach op haar gezicht kijkt ze hem na tot hij is verdwenen. Ze was werkelijk vergeten hoe exclusief het kan zijn je tanden te poetsen hoog in een boom.
Klaar om te vertrekken verplaatst ze wikkend en wegend het gewicht van haar ene naar haar andere been.
‘Ja?’ vraagt Victor op plagende toon.
‘Nou niets. Mag ik je nog een keer bedanken met een omhelzing?’
Victor spreidt zijn armen open. ‘En dat noem jij niets. Altijd, ik hou van omhelzingen.’
Wat onhandig slaat ze haar armen om hem heen en voelt een snik omhoogkomen. Met zijn hand drukt hij haar hoofd even tegen zijn borst. ‘Ga maar Lucia, als een landveroveraar, ik zal je aanmoedigen en ben erbij.’
Ze loopt de trap af naar beneden en neemt weer de langere wandelroute, op weg naar Madame Fleury.

Tot zover uit de novelle Sleutel

Novelle Sleutel

Misschien herken je het wel. Je wordt ’s ochtends wakker en na wat pogingen om wakker te worden ben je ineens klaar wakker omdat je je beseft wat er op het programma staat die dag. Iets waar je tegen opziet. Iets wat spanning geeft. Iets waarvan je weet dat het niet makkelijk zal zijn. Iets wat voor jou een grote uitdaging is.
Of in de loop van de dag kijk je gespannen op de klok wetend dat het uur nadert dat je in beweging zal moeten komen. In beweging richting dat wat onrust geeft en waarvan je nog geen flauw benul hebt dat het de grond onder je voeten zal doen laten schudden.
Een aardschok. Wat de titel is van dit hoofdstuk.

Lucia staat hier aan het begin van de dag ook voor zo’n moment. Niet beseffend wat precies haar te wachten staat maar ze voelt wel aan dat er wat staat te gebeuren. Met wat ik nu voorgelezen heb verklap ik nog niet wat voor Lucia maakt dat de grond onder haar voeten begint te schudden.
Maar herken je het? Dat je het liever niet aangaat? Dat je de moed in de schoenen zakt?
Je liever zou willen dat je deze dag over zou kunnen slaan?
Dat je geplaagd wordt door kritische stemmetjes, dwarsliggers? Die van alles roepen wat helemaal niet waar is, wat niet helpend is. Bijvoorbeeld: Dit gaat je niet lukken! Je kunt dit niet! Denk je nu echt dat je dit moet doen? Denk maar aan die vorige keer, dat het helemaal misging.
Een dwarsligger, of een kritische stem, was er vroeger om je te helpen overleven in andere tijden. De kritische stem denkt dat hij dan weer nodig is, maar dat is hij niet. Hij mag met pensioen. Dit zijn andere tijden. Het is de tijd om stevig te gaan staan, bestaansgrond in te nemen, groeikracht te voelen.

Lucia heeft gelukkig in haar situatie in plaats van dwarsliggers, Victor als een vredestichter. Victor die precies heel fijngevoelig weet wat wel en niet te doen. Victor die waarheid spreekt. Victor die bij haar is met liefde. En waarheid en liefde geeft dat je je gezien en gehoord voelt, het gevoel dat je er mag zijn, hoe dan ook en wat dan ook.
Zo’n vredestichter wens ik jou ook toe. En de grootste vredestichter is Jezus zelf. De Immanuel, God met jou. Die mogen we ook zo noemen als Kerst alweer lang voorbij is want Hij wil je hele leven, dag in, dag uit, in donkere tijden en lichte tijden, jouw Immanuel zijn.

Ik wens je toe dat je in jouw roerige tijden of spannende momenten ook deze Vrede mag ervaren van Hem. Vrede in je hoofd, in je hart, en in je lichaam.
Dat je de moed hebt om moeilijke situaties aan te gaan en te doorstaan. Ook al zet het je leven op de kop, ook al doet het de grond onder je schudden. Je mag weten dat Hij met jou is. Hoe dan ook, en wat dan ook. Niet alleen, maar samen. God met jou.

Wil je meer ontdekken over Lucia en wat zij allemaal meemaakt als volwassene in het boomhuis van Grote Berceau dan kun je de novelle bestellen in de webshop van mijn website. En er is momenteel een leuke aanbieding, deze maand december betaal je geen verzendkosten plus een korting.
Wil je de metafoor van een boom of een Eik meer uitwerken voor jezelf dan kan ik je het boek Groeikracht aanbevelen die ook te vinden is in mijn webshop via www.mirjamkarssen.nl
Deze blog kun je ook beluisteren als podcast via https://soundcloud.com/user-79354976/aardschok-sleutel

De volgende keer sta ik stil bij het dertiende hoofdstuk uit de novelle Sleutel met als titel: Gevleugelde draagkracht. Voor nu wens ik je alle goeds en….dat je voeten mogen gaan waar je hart wil zijn.

Archief

Categorieën