Hoe geef ik het kind in mij de ruimte?

In mijn vorige blog Hoe ontdek ik het kind in mijzelf schrijf ik over hoe je het kind in jezelf ontdekt. Ik heb heel wat mooie reacties gekregen en ik hoop dat je ook werkelijk wat met de tips en tools bent gaan doen die ik je heb aangereikt, alles ten gunste van dat meisje of jongetje in jou.

Ik wil wel graag duidelijk maken dat wát ik via de podcast en deze blogs doorgeef en uitdeel, basis informatie is. En dat als je hier echt mee aan het werk wilt omdat je ergens weet of voelt dat je dit nodig hebt, je een goede therapeut zoekt die hier genoeg ervaring in heeft opgedaan.
Vanuit eigen ervaring kan ik zeggen dat juist het contact en de verbinding hierin met een therapeut van zo groot belang is, niet alleen cognitieve therapie maar therapie waar ruimte is voor je hoofd, je hart én je lichaam, waar ruimte is voor verbinding.

In deze blog staan we stil bij hoe je het innerlijke kind de ruimte geeft zodat je nog meer als de volwassene van nu gaat begrijpen wat het werkelijk nodig heeft en het innerlijke kind in jou alsnog mag ontvangen wat het vroeger niet kreeg. Het kind in jou alsnog een stem krijgt.
Ik krijg regelmatig de vraag: Maar hoe doe ik dat dan, dat jongetje of meisje in mij de ruimte geven. En hoezo ruimte? Wat maakt dat zo belangrijk? Ik ga dat proberen uit te leggen.

Om het innerlijke kind de ruimte te kunnen geven is het eerst belangrijk om te kijken naar waar het niet de ruimte kreeg.

Om het innerlijke kind de ruimte te kunnen geven is het eerst belangrijk om te kijken naar waar het niet de ruimte kreeg. En dan bedoel ik met ruimte of het genoeg werd gezien en gehoord in de basisbehoeften.
Want ieder kind heeft het nodig om in een aantal basisbehoeften te worden voorzien, in ieder geval voldoende te worden voorzien daarin. Al vanaf dat jouw moeder zwanger was van jou, bij je geboorte, in je baby zijn, peuter, kleuter, kind, tiener zijn, is het belangrijk dat jij in deze basisbehoeften werd voorzien. Hierin zijn vooral de eerste zes jaar van groot belang.

In het verleden heb ik een aantal jaren lang met groepen gewerkt waarin we ook lijfelijk met die basisbehoeften gingen werken, aan den lijve gingen ervaren wat de opgelopen lege plekken waren in ieders leven en hoe het innerlijke kind alsnog door nieuwe ervaringen in het hier en nu daarin kan worden gevoed en gevuld. Juist door alsnog aan den lijve te ervaren hoe het is om bijvoorbeeld gesteund te worden, gedragen te worden, getroost te worden, doet het innerlijk kind in jou nieuwe positieve ervaringen op, die tegelijk maken dat je uiteindelijk als volwassene minder last hebt van de opgelopen tekorten en veel meer in je kracht komt te staan.

De vijf basisbehoeften

Het gaat over vijf basisbehoeften. En ik ga ze noemen en in een paar samenvattende zinnen toelichten. Dit heb ik overigens niet zelf bedacht dit is vanuit het gedachtegoed van de Pesso psychotherapie. Ik ben daar als therapeut nog steeds enthousiast over omdat het simpelweg werkt.
Haak niet af maar ga eens bij jezelf na waarvan jij denkt of intuïtief voelt: Dit gaat over mij, dit heb ik gemist. Of: Nee, dat heb ik voldoende ervaren. Dat was er voldoende.

De eerste basisbehoefte is: PLAATS

Ieder kind heeft recht op een plek, leefruimte, een eigen plaats. Dat begint al in de baarmoeder. De moeder die het kind in haar omarmt met liefdevolle gedachten als: Er is ruimte voor jou, ik ben hier en ik ga voor jou zorgen. Maar plaats gaat ook over dat het kind zich als het geboren is welkom voelt, dat het zich kan hechten aan moeder en vader. En bij het opgroeien ervaart dit is mijn thuis, hier hoor ik thuis.
Als je als kind je niet in dat hele basale welkom hebt gevoelt, in de baarmoeder, of bij je ouders, is het heel begrijpelijk dat je later ook moeite ervaart je ergens thuis voelen.

De tweede basisbehoefte is: VOEDING

Voeding is van levensbelang. Maar als we stil staan bij het kind gaat het niet over wat voor voeding en hoeveel, maar vooral hoe. Hoe werd je gevoed als baby. Was er oogcontact, was er de tijd en ruimte om rustig gevoed te worden, was er voldoende lijfelijk contact.
Met voeding wordt hier ook voeding voor de ziel bedoelt. Als baby aangeraakt worden, gestreeld worden, huidcontact voelen.
Als dit er onvoldoende is geweest mis je de ervaring van omlijnd zijn. Dan kan het onduidelijk zijn waar ‘ik’ ophoudt en waar de ‘ander’ begint. Je kunt je dan helemaal gaan afsluiten voor de omgeving of juist heel overgevoelig zijn, het gevoel hebben dat je geen huid hebt.
Voeding heeft ook te maken met zorg en verzorging.

De derde basisbehoefte is: STEUN

De behoefte om vastgehouden en gedragen te worden, aan de hand meegenomen worden, gebracht en gehaald worden, en dit gevoel verinnerlijken is belangrijk. Het lichaam van vader of moeder is voor het kind dan als het  waren een levende stoel vol van steun. Dit geeft een gevoel van bodem, en uiteindelijk innerlijke zekerheid en zelfvertrouwen.
Als je als kind te weinig wordt gedragen gaat het zich innerlijk en ook uiterlijk aan zichzelf vasthouden.

De vierde basisbehoefte is: BESCHERMING

Het is van belang dat je als kind beschermd wordt zodat je voor de buitenwereld een innerlijk scherm ontwikkelt. Dit kan er te weinig zijn maar je kunt ook over beschermd worden. En ook bescherming is iets dat het kind lichamelijk mag ervaren. Door kleding, warmte, ingestopt worden in bed, door te zingen, door ritmische geluiden en bewegingen.
Maar ook in het opgroeien. Is er genoeg privacy voor het kind als het groter wordt. Bijvoorbeeld een eigen kamer, je eigen tijd in de badkamer zonder dat maar zo iedereen in en uit kan lopen.
Als dit er te weinig is kunnen later bijvoorbeeld angstklachten ontstaan.

De vijfde en laatste basisbehoefte is: BEGRENZING

Begrenzing gaat hier over gevaar van binnenuit. En deze behoefte is voor een kind net zo belangrijk als voeding en veiligheid. Als je geen duidelijke grenzen krijgt ontwikkelt er zich geen afgebakend zelf en kun je de grens tussen jezelf en de ander niet goed maken. Je staat niet stevig in je eigenwaarde. Een onbegrensd zelf weet niet hoe groot het is. Je kunt dan maar zo heen en weer geslingerd worden tussen ‘alles kunnen’ en ‘niets kunnen’. In de kern voel je je dan onveilig, angstig en eenzaam. Als je als kind liefdevol begrensd wordt ontwikkel je jezelf tot een vrije en spontane volwassene, niet bang voor eigen krachten of om de controle te verliezen.

Ik merk soms dat mensen het in het begin nog wat moeilijk vinden om zich te verplaatsen in dat jongetje of meisje. Zich dat kleine meisje of jongetje voor te stellen. Je zal vast wat foto’s hebben van jezelf als kind, of in ieder geval een paar herinneringen. Het kan dan helpen om je dat meisje of jongetje in het nu voor te stellen. Wat zie je als zij of hij nu bij jou in de ruimte zou zijn. Bijvoorbeeld dat meisje van zeven jaar die in een bepaalde situatie belachelijk werd gemaakt waardoor ze zich heel klein voelde en ze zich schaamde. Wat zie je dan voor meisje, waar zou ze staan, zitten, zich verstoppen. Wie kun jij dan als de volwassene van nu zijn.

Het geeft altijd veel inzicht, en ook meer begrip waarom je als volwassene in bepaalde situaties bijvoorbeeld diezelfde schaamte voelt, en je ook vanuit die schaamte reageert. Het is eigenlijk een oud gevoel wat in je systeem zit, in je lichaam zit, en maar zo weer geactiveerd kan worden.
Maar het gaat vooral over wat het nodig heeft om alsnog gehoord, gezien, begrepen en serieus genomen te worden. Bijvoorbeeld in dat moment van vroeger waarin er schaamte was. Het is goed dat het innerlijke kind in jou bijvoorbeeld gaat begrijpen dat er nog steeds liefde is ook als het zich schaamt en dat het gaat begrijpen dat het nu niet meer alleen is in die schaamte.

Als je weet of ergens voelt dat jouw innerlijke kind in die basisbehoeften tekorten heeft opgelopen is het zo belangrijk
het een stem te geven 

Maar soms kan het zijn dat dit teveel gevraagd is. Regelmatig zie ik vanuit mijn werk als therapeut, dat als we het meisje of jongetje uitnodigen, het zich eigenlijk nog wat verstopt, het zich bijna onzichtbaar wil maken, vanuit onzekerheid, wantrouwen of het zich nog niet veilig voelen, omdat het niet goed weet wat het met de ruimte en oprechte aandacht aan moet.
Als je weet of ergens voelt dat jouw innerlijke kind in die basisbehoeften tekorten heeft opgelopen is het zo belangrijk het een stem te geven en het voorzichtig bekend te maken met een veilige ruimte waarvan het gaat begrijpen en ervaren aan den lijve dat het ook echt veilig is, anders dan de ervaringen van vroeger.

Mijzelf heeft het toen ik lang geleden met mijn eigen proces begon geholpen om een veilige plek te creëren. Een veilige plek voor het meisje in mij waar het vertrouwd mee kon worden. En vanuit het vinden van die veilige plek en mijn ervaringen daarbij tijdens mijn eigen proces is daaruit de novelle Sleutel ontstaan die ik twee jaar geleden heb uitgebracht.

In de novelle Sleutel is de veilige plek een boomhuis, waar Lucia zelf die mensen kan binnen laten die ze vertrouwde. Als je de novelle Sleutel nog niet hebt gelezen, zet hem op je verlanglijstje voor je verjaardag, of voor straks in de feestmaand december. Je kunt hem via mijn website bestellen. Het kan je helpen om voor jezelf meer inzichtelijk te krijgen wat het innerlijke kind in jou nodig heeft en hoe je daarvoor kunt gaan zorgen. Je leest over Lucia die als volwassene opnieuw bepaald wordt bij haar tekorten in haar kindertijd en daar opnieuw een weg in vindt en weer ervaart hoe het ook anders kan.

Als laatste wil ik nog stil staan bij het grote belang van het werkelijk gezien en gehoord worden door vader en moeder en van daaruit onvoorwaardelijke liefde voelen. Ontdekken: Hé ik mag er zijn. Ik ben geliefd. Ook als ik me niet goed voel, als ik bang ben, als ik pijn heb, als iets niet lukt, als ik me boos voel. Ik kan samen lachen en blij zijn.
Bang, boos, blij, bedroefd. De vier B’s, je kent ze vast. De basisemoties waarvan ieder kind het nodig heeft om ze te kunnen en mogen uiten. In verbinding.

Onvoorwaardelijke liefde en je van daaruit verbinden als ouder met je kind, is van zo’n groot belang voor het opgroeien als kind, tiener en volwassene.

Ik wil je graag verwijzen naar een filmpje op YouTube met de titel What Kids Need Most. Hierbij de link https://www.youtube.com/watch?v=BPGYMwnuihw&t=2s Het laat zo goed zien en maakt het zo helder waarom dat onvoorwaardelijke en je verbinden als ouder met je kind van zo’n groot belang is voor je opgroeien als tiener en volwassene. Het is echt een aanrader om te kijken. En kijk dan ook eens hierin naar jezelf als kind. Waarin werd jij wel gezien in emoties en mochten die er zijn. En waarin werd je niet gezien en kon je er niet zijn met je emoties en was er geen verbinding. Maar ook, als je kinderen hebt, of kleinkinderen, of je bent tante of oom van nichtjes en neefjes is het goed om dit filmpje te kijken.

‘The part of the parent comes from the desire of the child to belong to you.’

Eén zin springt in dit filmpje er voor mij uit: ‘The part of the parent comes from the desire of the child to belong to you.’
Ieder kind heeft het verlangen in zich om geliefd te zijn, zich geliefd te voelen, verbinding te ervaren, serieus genomen te worden, een stem te krijgen, ruimte te voelen om te mogen ‘zijn’.

Als het gaat over tips en tools.

Tip ik je dus graag om de novelle Sleutel te gaan lezen, het kan je helpen voor jezelf meer inzichtelijk te krijgen wat de opgelopen tekorten of eigenlijk behoeften zijn van jouw innerlijk kind.

Een tweede is ga het filmpje kijken. En zie het innerlijke kind in jou in deze context.

Een laatste tip is gun en geef jezelf momenten om hierover bij jezelf stil te staan. Schrijf erover, praat erover, als je creatief bent zet dat dan ook in. Als je er in vastloopt of dringende vragen hebt neem dan contact op met mij via het contactformulier op mijn website. Je bent er welkom mee.

Het kan ook zijn dat je wat plagende stemmetjes begint te horen, of een kritische stem, of je bent geneigd om het voor je ouders op te nemen vanuit loyaliteit. Daar is op zich niks mis mee maar het kan je weer vandaan halen bij jouw eigen gevoelens waardoor het innerlijke kind alsnog niet de aandacht krijgt die het nodig heeft. Daar wil ik graag volgende week aandacht aan geven. Als je deze blog nog eens wil na luisteren dan kan dat via de podcast Route Levenslust Hoe geef ik het kind in mij de ruimte?

Tot die tijd wens ik je alle goeds en dat je voeten mogen gaan daar waar je hart wil zijn.