Hoe ontdek ik het kind in mijzelf?

by | 1 okt 2020 | Berichten, Podcasts

Podcast Route Levenslust door Mirjam Karssen

We starten met een nieuwe serie over het innerlijk kind in jou. Misschien vraag je je af wat dit met levenslust heeft te maken maar ik verwacht dat je dit snel duidelijk zal worden. Ik noem nu het kind in jou het innerlijk kind maar misschien vind je het prettiger het gekwetste kind of schaduwkind of zonnekind, te noemen, blijf dat vooral doen, maar in het geval van deze podcast hou ik het voor de duidelijkheid bij jouw innerlijke kind.

Toen ik lang geleden zelf werd bepaald bij het meisje in mij werd ik daar in eerste instantie niet zo blij van, eerder onrustig. En ik voelde tegenzin om bij haar stil te moeten staan.
Heel veel jaren van persoonlijke en werkervaring verder, neem ik het als een brullende leeuw voor haar op, begrijp ik haar veel beter en ben ik blij dat ze er is. Ze kan meer onbevangen er zijn, als een kind, creatief, ondernemend, speels en veel meer. Maar ik kan je eerlijk zeggen dat er heel veel voor nodig is geweest om zelf zover te komen.

Ieder kind had een veilige plek nodig

Ieder mens, ieder kind, ook het kind in jou, had een veilige plek nodig waar in ieder geval voldoende geborgenheid was, een plek waar onvoorwaardelijk van je werd gehouden.
Als jij je als kind geliefd, geaccepteerd en veilig voelde heb je dat in je opgeslagen, in je hoofd, in je hart en ook in je lichaam. Er is een genoeg stevige basis in jou ontstaan waarmee je positief in het leven kan staan. Je staat midden in de wereld, in het leven, en je kunt je verbonden voelen met de mensen om je heen omdat je ze vertrouwt.

Ieder mens, ieder kind, ook het kind in jou, heeft een veilige plek nodig waar in ieder geval voldoende geborgenheid is, een plek waar onvoorwaardelijk van je wordt gehouden. 

Als jij een ongelukkige kindertijd hebt gehad om welke reden dan ook kan het zijn dat je herinneringen van jouw kindertijd, naar, verstikkend, alleen of zelfs traumatisch aanvoelen. Het kan ook zijn dat het grijs is in je hoofd, dat je ervaringen hebt verdrongen, dat je je nauwelijks maar iets kunt herinneren.
Of misschien denk je dat je een hele normale of prettige kindertijd hebt gehad maar blijkt als we daar eens goed naar gaan kijken dat je daarmee jezelf een plaatje voor houdt wat niet klopt. Dat doe je niet bewust, want je weet als kind natuurlijk ook niet beter dat het gaat zoals het gaat, en dat maakt tegelijk de rol van vader en moeder, verzorgers zo belangrijk.

Hoe dan ook in de laatste gevallen is kan het dan zo groeien dat je bijvoorbeeld een laag zelfvertrouwen ontwikkelt, je moeilijk in je kracht kunt staan, je geneigd bent je afhankelijk op te stellen van anderen vanwege oude innerlijke behoeftes. Je graag controle hebt en het liever zelf doet. Het moeilijk is kwetsbaar te zijn, enzovoort.

Ik weet niet in welke van de bovenstaande voorbeelden jij jezelf herkent. Voor nu is het eerst belangrijk dat het innerlijke kind in jou gezien en gehoord wordt.
Het kan maar zo een van die eerste behoeftes zijn geweest die het kind in jou niet voldoende heeft ervaren. Niet gezien en niet gehoord.
Ook is het belangrijk te weten dat het innerlijke kind in jou, dat jongetje of dat meisje, een schaduwkind in zich heeft maar ook een zonnekind. Herinneringen van situaties die jou niet goed hebben gedaan omdat je niet begrepen werd, niet voldoende gezien en gehoord. En herinneringen van mooie momenten, van ‘samen’, van plezier, succes, en meer.

Podcast Route Levenslust door Mirjam Karssen

Herken je dat? Dat je iemand ziet praten, vol overtuiging, met passie, vrij, iemand waaraan je ziet dat hij of zij midden in het leven staat vol levenslust.
Jaren geleden triggerde mij dat, was ik misschien wel wat jaloers, maar deed het vooral diep in mij pijn. Ik dacht dan: ‘Dat wil ik ook zo kunnen, zo voelen.’ Ergens wist ik dat ik het ook wel in mij had, om dit op mijn eigen unieke manier te kunnen, maar het was helemaal onder een dikke laag stof komen te liggen door opgedane ervaringen in mijn kindertijd en jeugd, die mij geen goed hebben gedaan.
Je zal er vast iets van herkennen. Ik wil je aanmoedigen: Blijf niet bij de brokstukken zitten. Er is meer voor jou; bestaansgrond, groeiruimte, plezier, kracht, een vrij zijn. Zie daar naar uit en geloof niet de leugen dat het niet voor jou is. Het is er ook voor jou, op jouw manier, op jouw tijd.

Om het innerlijke kind zoveel mogelijk tot haar of zijn recht te laten komen in jouw huidige dagelijkse leven is het van belang aandacht te geven aan de schaduwkanten, de minder goede herinneringen, ervaringen. Helemaal als het daar nog niet eerder goed in is gehoord en gezien.

Als je vanuit je kindertijd te weinig of geen herinneringen hebt van het zien en horen, voelen van onvoorwaardelijke liefde van je vader en moeder, dan zal dat ook nu in je volwassen leven doorwerken. Omdat je niet genoeg hebt ontdekt en in je jezelf hebt op kunnen slaan, in je brein, in je hart, in je lijf, wat dat eigenlijk precies is, hoe dat voelt, hoe dat eruit ziet, hoe dat klinkt.
Als je als kind nauwelijks momenten hebt ervaren van een vader of moeder die het voor je opnam, dan kan het maar zo zijn dat je hebt geleerd het zelf te moeten doen, hard te moeten werken, over je grenzen heen. En ook dat kan maar zo in je volwassen huidige leven veel van je gaan vragen.

Om dat meisje of dat jongetje in jou te kunnen zien en horen moet je het eerst herkennen en erkennen. Misschien heb je dat wel eens, dat je reageert op een manier die niet past bij de volwassene die je nu bent. Bijvoorbeeld je leidinggevende komt naar je toe en vraagt wat door over een taak waar je mee bezig bent en geeft aan het eind een dringend advies mee. Je voelt je klein worden, onzeker, denkt ineens dat je alles fout hebt gedaan, en trekt je wat terug in jezelf waardoor je de rest van de dag stil verder gaat en nog harder werkt of misschien wel het bijltje erbij neer gooit met de gedachte: Zie je wel, ik doe het weer niet goed.

Het is maar zo een voorbeeld, maar geloof me, dit gebeurt bij heel veel mannen en vrouwen. Het kind in jezelf komt tevoorschijn in het nog harder werken, of in het zich terugtrekken. Of het kind komt tevoorschijn met schaamte en onzekerheid als je leidinggevende bij je bureau staat omdat het kind in jou de herinneringen heeft van een vader die altijd kritiek had, nooit complimenten gaf, nooit jou zag met al je inzet en gedane werk.

Ik wil je proberen wat aan te reiken en je te helpen het kind in jezelf meer te ontdekken.
Haal voor jezelf eens een kinderfoto tevoorschijn en sta eens stil bij dat meisje, dat jongetje. Voelde het zich onvoorwaardelijk geliefd. Was haar of zijn thuis een veilig thuis. Werd het gesteund in de dingen die zij of hij ondernam, op school, in het muziek maken, in het judoën.
Kon moeder zich emotioneel verbinden met jou. Stond vader voor je klaar om je bekend te maken met de wereld, beschermend, aanmoedigend.
Mochten er emoties zijn, liep je wel eens stampvoetend de trap op, kon er verdriet en troost zijn. Was er iemand en zag iemand jou als je bang was.Het gaat eigenlijk over de basisbehoeften die elk kind in voldoende mate nodig heeft.

Een tweede wat belangrijk is.

Misschien merk je al dat als je hier bij stil staat er een stemmetje tevoorschijn komt.
‘Ja, maar ik was ook geen makkelijk kind.’ ‘Ja, maar mijn ouders konden er ook niks aan doen.’ Ja, maar ik wilde ook niet luisteren.’
Een kind hoeft niet voor zichzelf te zorgen. Een kind heeft ouders of verzorgers nodig die de verantwoordelijkheid op zich nemen om naar beste kunnen er voor het kind te zijn.
De andere kant is dat ouders niet meer hierin door kunnen geven, in hun vaderschap of moederschap, dan dat ze van hun eigen ouders hebben ontvangen, bij hun eigen ouders hebben gezien. Of….ze erkennen hun eigen gemis, het kind in zichzelf, en gaan er mee aan het werk waardoor hun eigen kinderen wel genoeg voorzien kunnen worden in de basisbehoeften.

Zet de komende week eens een foto van jezelf als kind ergens centraal en ontdek het kind in jezelf. Wanneer komt het tevoorschijn? Waarom is het geneigd zo te reageren? Wat heeft of had het eigenlijk nodig en ben jij bereid om dat als volwassene alsnog te geven. Door met compassie naar dat meisje of jongetje in jou te kijken, begrip te tonen, het werkelijk te zien en te horen.

Hij wilde elk kind de ruimte geven, aandacht, een hand op het hoofd, het zitten tegen Hem aan op schoot, goede woorden spreken, liefde laten zien, in Zijn ogen, in Zijn woorden, in Zijn aanraking, in het opnemen voor het kind tegen de menigte in, en vrij spelen.

Wat mijzelf daarin ook heeft geholpen, naast een therapeut die mij heeft laten zien hoe ik alsnog voor het meisje in mijzelf kon leren zorgen, zijn de woorden van Jezus zelf.
Laat de kinderen tot Mij komen en verhindert ze niet. Hij wilde elk kind de ruimte geven, aandacht, een hand op het hoofd, het zitten tegen Hem aan op schoot, goede woorden spreken, liefde die Hij liet zien, in Zijn ogen, in Zijn woorden, in Zijn aanraking, in het opnemen voor het kind tegen de menigte in.
Het is een groots voorbeeld wat kan helpen om zelf ook zo het innerlijk kind in jou te zien, te horen en je met liefde te verbinden.

Ik wens je mooie ontdekkingen toe!

Volgende week gaan we een vervolgstap zetten in het zorgen voor het meisje, het jongetje in jou, zodat je als volwassene meer in je kracht komt te staan en meer de vrijheid en levenslust voelt om te mogen ‘zijn’. Jij, uniek waardevol mens.
Wil je de podcast hierover luisteren dan kan dat via https://soundcloud.com/user-79354976/hoe-ontdek-ik-het-kind-in-mijzelf

Tot die tijd wens ik je alle goeds toe en dat je voeten mogen gaan waar je hart wil zijn. En ik hoop dat dit ook is bij het meisje, het jongetje, in jou.

Archief

Categorieën