Er is in mijn huidige leventje tijdens deze Corona tijd weinig te klagen. Mijn praktijk loopt op volle toeren door, ook al waren de eerste weken rondom het uitbarsten van het Corona virus er veel videoconsulten en heel veel wandelsessies met 1,5 meter afstand.
Mijn partner, (schoon)kinderen en kleinkind zijn gelukkig tot nog toe vrij gebleven van het virus, zover we weten. Dus ja, weinig te klagen.
Toch voel ik in mezelf steeds harder iets knagen, ik moet erkennen dat ik aan huidhonger lijd. Sinds een heel aantal jaren heb ik het voedende, verbindende ervan leren voelen en ontvangen, en ik mis het, zoveel dat ik huidhonger heb. Jij?
Een kleine aanraking kan al veel emoties oproepen
We hebben allemaal een behoefte naar fysiek contact. Zonder fysiek contact zou je niet zijn opgegroeid tot de persoon die je nu bent. En nee, lichamelijk contact heb je niet alleen als opgroeiend kind nodig, ook als volwassene is er dat verlangen in jou.
Een kleine aanraking kan al veel emoties oproepen. Door alle maatregelen rondom het Corona virus waarin we stapje voor stapje meegenomen worden in leven met een 1,5 meter afstand van elkaar, wordt onze behoefte naar fysiek contact behoorlijk de kop ingedrukt.
Als je dan ook iemand bent die een gebrek aan aanraking en verbinding heeft ervaren tijdens het opgroeien, of tijdens en na indrukwekkende situaties en momenten, is deze periode nog meer een hele lastige periode van veel minder tot te weinig fysiek contact. Te weinig om je behoefte serieus te kunnen nemen en er in te voorzien.
Ik mis het, om zonder na te moeten denken en weer een stapje terug naar achteren te zetten, iemand gewoon even te knuffelen, een arm om de schouder te leggen, een high five te geven, te troosten, bemoedigend de hand te drukken. Het was en is een beweging vanuit mijn hart geworden, een Godsgeschenk. Verbinding. Privé maar ook in mijn werk.
Een intakegesprek beginnen waarin je naar elkaar toeloopt en ineens op de rem staat, niet je hand uitsteekt om jezelf voor te stellen en de ander welkom te heten. Het in de praktijkruimte op afstand om elkaar heen bewegen alsof het Corona virus in ons is. Iemand tegenover mij met zichtbare verdriet en pijn waaraan ik mijn meeleven alleen met woorden en lichaamstaal kan laten zien en ervaren. Het is niet natuurlijk en maakt dat je je hart niet kunt laten spreken.
Een valkuil tijdens deze periode van maatregelen rondom het Corona virus is dat je jouw huidhonger negeert en ontkent. Ontken het niet. Het is heel normaal dat het begint te knagen.
Een eerste tip is jezelf of eigenlijk je brein te herinneren aan momenten van lichamelijk contact met vrienden, familie, enz.
De eerste weken dacht ik hoopvol: ‘Dit lukt mij wel, ik heb genoeg herinneringen met waardevolle omhelzingen, high fives, en meer.’ En dat werkt ook, jezelf herinneren aan de verbinding, het contact, de andere persoon, het waardevolle moment.
Maar er is meer waarmee je jouw huidhonger kunt voeden.
Dit is een eerste blog over huidhonger, over enkele dagen komt er een vervolg waarin ik uitleg wat lichamelijk contact teweeg brengt in je lichaam, waar het goed voor is en zal ik een tweede voedende tip geven voor jouw huidhonger.
Heb jij tips die jou helpen bij jouw huidhonger dan hoor ik het heel graag! Laten we elkaar aanvullen zodat we gevoed door deze periode van huidhonger heengaan en dat verlangen in onszelf serieus nemen. Meer informatie over mijn werk als therapeut en mijn boeken kun je vinden op www.mirjamkarssen.nl.
Recente reactie(s)