Vandaag wil ik graag met je stil staan bij het zevende hoofdstuk van de novelle Sleutel met als titel: Thuis.
Ik zal uit dit hoofdstuk eerst weer een gedeelte voorlezen.
‘Terwijl ze met haar hoofd achterover leunt probeert ze zich wat te ontspannen en kijkt omhoog naar de imposante armen van Grote Berceau die zich uitstrekken richting de blauwe hemel. Het verveelt nooit omhoog te kijken.
Ze herinnert zich nog wat Victor vertelde over een klein eikeltje dat enkel voor één ding gemaakt is, namelijk het uitgroeien tot een grote Eik. Hij had haar uitgelegd dat Lucia ook bedacht en bedoeld was om mens te worden en op te groeien tot een vrouw met allerlei kwaliteiten en talenten.
Victor volgt haar blik omhoog. ‘Van de omgekapte oude eiken die vroeger om haar heen stonden heb ik later dit boomhuis gemaakt. Ze is dat waar ze uit is ontstaan in zich gaan dragen. Lucia hoort wat hij zegt maar kijkt hem met opzettelijk vragende ogen aan, niet van plan dit te betrekken op haarzelf. ‘Hier op deze plek ben ik gaan voelen wat thuis en geborgen is. Sinds ik voorgoed dit boomhuis achter me heb gelaten en jou uit het oog verloor, vervaagde dat gevoel. Ik was druk met het opbouwen van mijn leven in Nederland, steeds vaker diende de oude eenzaamheid zich weer aan en vulde ik dat gelijk op met allerlei bezigheden.’
Victor kijkt haar met een meewarige blik aan. ‘Je niet eenzaam voelen kun je alleen op de plek waar jij thuis en geborgen bent. Maar dat is niet alleen hier in Grote Berceau, als je mij kunt zien of in je eigen huis met je gezin. Het zit in jou en gaat met je mee.’
‘Ja, dat heb je mij meegegeven, dat ik waar dan ook thuis en geborgen ben’, fluistert ze. ‘Het is mij niet gelukt.’
‘Toch heb je mij weer gezocht en gevonden.’ zegt Victor optimistisch. ‘En dat alles door een brief en een sleutel die jou onverwachts even terugzetten in het verleden.’
‘Even?’
‘Ja, even.’ Zegt Victor resoluut.
Ze houdt haar adem in en kijkt hem verontwaardigd met opgetrokken wenkbrauwen aan.
‘De tijd die deze angst van je pakt ervaar jij als oneindig lang maar is in werkelijkheid veel korter dan de tijd die wij nu hier samen beleven. Bovendien wat is tijd in de eeuwigheid?’
Lucia zwijgt en slaat haar ogen neer. ‘Hoe lang duurt het nog voor ik waar dan ook die liefde vol veiligheid en geborgenheid kan voelen? Hoe ga ik mijn angst aan zonder mijzelf te verliezen?’
‘Jij zal jezelf niet verliezen, jij bent groter dan de angst. Je bént thuis en geborgen. Niet alleen hier waar Grote Berceau jou omgeeft en dit boomhuis je beschermt. Niet alleen nu wij hier samen zijn en je mij kunt zien. Maar overal.’
Ze staat op. ‘Ik weet het allemaal, maar het lukt me niet.’
Er klinkt ergernis in haar stem.
‘Hoe meer je mij de ruimte geeft hoe beter je het zal lukken, ook al blijft het een kwetsbare plek in je.’
Lucia voelt de moedeloosheid in zich toenemen. Ze wil niet opnieuw bij de pakken neer gaan zitten, uiteindelijk wil ze toch weer in de benen komen, als een nieuwe dag die aanvangt. ‘Wat kan ik nog meer doen om jou de ruimte te geven?’
‘Je hebt geluisterd naar je angst en naar je verlangen. Je bent naar mij gekomen en stil geworden, nu mag je ontvangen.’
Ze zucht met een gemaakte frons op haar voorhoofd waardoor Victor in de lach schiet. Het doet haar goed die donkere warme lach weer te horen.
‘Zodra je mij meer de ruimte gaat geven en leert ontvangen wil je niet meer anders.’
‘Ruimte kan ik je geven maar ontvangen is toch wat ingewikkelder.’
‘Laat maar los, Lucia, je zal zien dat je steeds minder gaat overleven en ontdekken dat ontvangen nodig is om werkelijk te kunnen leven.’
Tot zover.
Je niet eenzaam voelen, je verbonden voelen met jezelf en de ander. Waar je ook bent, of die ander nu wel of niet lijfelijk bij je is.
Dit is lang niet voor iedereen makkelijk te ervaren. Er zijn mensen die niet beter weten dan dat dit er is, er zijn mensen die met moeite en aandacht daar zich wel wat bij voor kunnen stellen. Maar er zijn ook mensen die daar geen of te weinig ervaringen in hebben opgedaan tijdens hun opgroeien en geen idee hebben waar dit over gaat.
In het verleden zat ik bij die laatste groep, gelukkig kan ik nu zeggen dat ik me goed kan verbinden met mezelf en de ander. En dat ik nog steeds groei ervaar in het met de ander verbinding voelen terwijl die niet lijfelijk aanwezig is.
Lucia heeft duidelijk ook moeite hiermee. Victor leerde haar ervaren hoe het is om thuis en geborgen te zijn maar toen er een lange periode kwam waarin Lucia Victor niet meer zag vervaagde dat gevoel van verbinding en viel ze weer terug in haar oude overlevingspatroon.
Een mooie oefening en bewustwording voor jezelf is om te ontdekken wat voor jou thuis is. En dan heb ik het niet over het bekende spreekwoord Home is where the heart is. Een fijne woonplek waar jij je thuis voelt, wat je prettig hebt ingericht of van wat comfort hebt kunnen voorzien.
Nee, ik heb het dan over in welke mate jij je thuis kunt voelen in en bij jezelf? En dan kom je al snel bij of je wel of niet tevreden met jezelf kunt zijn. Of je met compassie en mildheid naar jezelf kunt kijken. Of je een redelijk positief zelfbeeld hebt.
Maar hierin is ook belangrijk te ontdekken wat voor jou verbinding is. Waar staat verbinding met de ander voor. Wanneer ervaar jij die wel en wanneer niet? Kun jij de ander voldoende vertrouwen om je met de ander te verbinden en je ook thuis te voelen?
Het zijn best wel diepe vragen maar ze zijn belangrijk omdat iedereen dat ‘thuis’ gevoel nodig heeft en ook iedereen die verbinding met zichzelf en de ander nodig heeft. Zoals ik in de vorige blog ook schreef: ‘We zijn niet gemaakt om alleen in het leven te staan, los van jezelf, los van de ander, zonder een thuis gevoel. We zijn gemaakt voor verbinding en mogen groeien in het thuis voelen bij jezelf.
Als dit moeilijk is voor je wil ik je meegeven dat er zeker verandering en groei mogelijk is hierin. Het vraagt vaak wel tijd en veel aandacht maar uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het dat echt allemaal waard is.
Wil je meer ontdekken over Lucia en wat zij allemaal meemaakt als volwassene in het boomhuis van Grote Berceau dan kun je de novelle bestellen in de webshop van mijn website. Wil je de metafoor van een boom of een Eik meer uitwerken voor jezelf dan kan ik je het boek Groeikracht aanbevelen die ook te vinden is in mijn webshop via www.mirjamkarssen.nl
Wil je deze blog als podcast beluisteren dan kan dat via https://soundcloud.com/user-79354976/thuis-sleutel?si=431f149ecd1244758778d910c2e8225c
De volgende keer sta ik stil bij het achtste hoofdstuk uit de novelle Sleutel met als titel: Vochtkringen op Eikenhout
Voor nu wens ik je alle goeds en….dat je voeten mogen gaan waar je hart wil zijn.
Recente reactie(s)